mércores, 16 de setembro de 2009

MAHÍA: Más y Más Gallegos



Que saibamos Mahía só deixaron estes dous sinxelos, do primeiro non está nada mal "Non penses que vou" cuns fermosos arranxos aínda que a miña favorita é cara B do se seu segundo "Meu Cabalo e Meu Can" unha especie de "Groovin´" á galega. As dúas cancións están asinadas polos membros de banda e é unha mágoa porque tiñan potencial. A entrevista que ven a continuación é un recorte de prensa que me pasou o Doutor Seseso pero non lembro a súa orixe. Adicado a Absolutely Marie que estaba moi intrigada cando transcribía o texto.


MAHÍA: MÁS Y MÁS GALLEGOS
El hijo del ministro de marina en el grupo


Desde hace varios años esa tierra tan olvidada, perdida en el noroeste de la península, está produciendo una serie de cantantes nuevos, empezó Andrés do Barro, siguió Juan Pardo y Julio Iglesias se añadió poco después (ya todos sabemos que Juan lanzó discos en gallego antes de que Andrés empezara siquiera a cantar, pero realmente el “Boom” del idioma no se produjo hasta aquella época del cantautor ferrolano). Desde entonces ha pasado mucho tiempo, algunos intérpretes se han o los han hundido, otros han triunfado, aunque no en este país. Julio Iglesias por ejemplo, con un éxito impresionante de su “Canto a Galicia” en el extranjero pero aquí… nein.
Ahora hay un nuevo grupo, que canta en gallego y pensará en gallego, me imagino, veremos que pasa con ellos. Los tenemos aquí delante, hablamos con ellos y esto es lo que nos cuentan.

¿Quiénes forman el grupo Mahía?
Lo formamos Juan, Carlos y Álvaro.


¿Y desde cuándo existe Mahía como tal Mahía?
Pues desde hace un año y tres meses escasos.


¿Y antes?

Antes tocábamos para los amigos, hacíamos pinitos dentro de la música, pero sin nada serio, cada uno iba por su lado.


¿De quién fue la idea de uniros?

Nos dimos cuenta de que los tres éramos, no lo mejor de todo aquello, sino los que teníamos ideas más iguales o que nos compenetrábamos mejor, entonces nos unimos de mutuo acuerdo.

¿Cómo llegasteis a Marfer, vuestra actual casa de discos?
Una historia como la de todos, me imagino, había un primo mío que tenía un hermano y este señor se dedicaba a estas cosas, nos escuchó, creyó que merecíamos la pena, nos presentó a sus socios, hubo unos follones con una casa de discos, y al final del camino nos encontramos con Marfer, y aquí estamos.


Estamos hablando con Álvaro, el que según su biografía, es el guapo del grupo… (demasiadas protestas se oyen a la vez) pero aquí sí hay una cosa que es cierta, es el hijo del Ministro de Marina. Álvaro ¿eso te perjudica o no?
Artísticamente en absoluto, ni me beneficia ni me perjudica, es como si fuera el hijo de cualquier otro.


Quizás esto te puede beneficiar de cara a un problema que tienen todos los grupos: el servicio militar ¿sí o no?

Yo ya lo tengo resuelto, pero más bien creo que me perjudica, la gente dirá, mira este con ese padre, nada un hijo de papá, ¿comprendes?


Sí, suele ocurrir, ¿dónde habéis nacido?
Juan y yo en Galicia, y Carlos en Madrid, concretamente en Ferrol y Santiago.


Vamos a ver, quizás tu padre por el cargo que ocupa pone algún tipo de impedimento a que su hijo salga en los periódicos, en la tv o no?
En absoluto, porque no sabe si yo me dedico a aparejador que es mi carrera, el lo acepta, si me dedicara a la pintura pues también lo aceptaría, creo que el siempre se ha distinguido por no ponernos trabas en ese sentido.


Álvaro, tú como componente de Mahía, ¿qué crees que aporta Mahía a la música nacional?
Actualmente, si te soy sincero, nada, ¿que qué queremos aportar? mucho, que queremos dar una orientación a la música que ahora no tiene, que nosotros queremos resolverla, nuestro granito de arena, eso es lo que queremos aportar.

¿Cómo ves la música española en este momento?
Creo que evoluciona, que sale de fronteras para afuera, hay grupos y solistas que son muy buenos, a veces no se les deja hacer algunas cosas, pero, no sé, eso pasa siempre, hay que esperar un poco.

(Hablamos ahora con Juan) ¿No crees, Juan, que vuestra música es una especie de mescolanza entre gallego, portugués y castellano?
Creo que sí, no hemos pretendido hacer música estrictamente gallega, está influenciada por muchas cosas, nos han gustado siempre los Beatles, no es que los copiemos pero siempre se deja uno influenciar un poco, por el idioma quizás parezca brasileña o portuguesa, pero no creo que haya equívocos.



¿No crees que se os puede tachar de oportunistas al cantar en un idioma que parece que ahora está de moda, ahí tenemos el caso sino de Andrés do Barro, Julio Iglesias o Juan Pardo?
Sí, se puede confundir, quizás parezca que vamos un poco a remolque de esos señores, pero no, hace años nosotros conocíamos a Andrés Lapique, porque era amigo nuestro, él empezó a cantar y triunfó, pero ya en aquella época cuando tanto él como nosotros éramos prácticamente desconocidos, ya hacíamos canciones en gallego, ¿por qué no vamos a seguir haciéndolas ahora?


Tú que te sientes, ¿más central o más gallego?

Gallego.


¿No crees que ese gallego apócrifo, usado en las canciones de cierto grupo de gentes y oído por señores que no saben nada de Galicia, de sus problemas y de sus triunfos, de sus gentes y de sus cosas, puede perjudicar al verdadero gallego, porque para tener una imagen falsa es mejor no tener ninguna?
No, yo creo que le beneficia, es un paso. (Si él lo dice…)


(Hablamos ahora con Carlos)
¿A qué se debe esto del guapo del grupo que dice tu biografía?
Pues no lo sé, sinceramente no lo sé.


Es algo que quizás dijiste tú o es algo que te han apuntado así por las buenas?
Es algo que me han endosado y no sé si es bueno o malo.


¿Vuestros discos los componéis vosotros o hay otros señores que meten mano?

Nuestro anterior disco “Todos me queren” que es una canción de la frontera galego- portuguesa, y que todo el mundo canta en Galicia, y con “Non penses que vou” que era una composición de mi hermano Juan y mía, los compositores fuimos nosotros y el pueblo, en este disco la cara A es de Pablo Herreros y José Luís Armenteros, titulada “Carnaval, Carnaval” y la cara B una composición de Juan y mía “Meu cabalo, meu can”, con eso te quiero decir que hay de todo: componemos nosotros, componen otros y también cantamos temas populares.

Por último, ¿de dónde salió el nombre Mahía?
Es un valle de Galicia que está entre Padrón y Santiago y donde solemos ir de vez en cuando, es el valle del río Sar, y comprende unos cuantos pueblos, me parece que tiene cuatro ayuntamientos o una cosa así, eso es Mahía, el valle de la Mahía.
Bien, estos son Mahía, un grupo de dos gallegos y de un madrileño, hermanados dos de ellos por familia o por tener los mismos padres, y hermanados los tres por su amor a la música y a una región española con visos de nación, la cuasinación gallega, con todo propio, incluso su música, suerte “irmáns”. J.M. Jr.


2 comentarios:

Anónimo dixo...

LO MEJOR DEL MUNDO

RAMON

1001fanfic dixo...

Mil gracias, mil. Non os coñecía, pero son moi interesantes.
Concordo contigo no da canción "Meu cabalo e meu can".